Iedereen wil wel Olympisch kampioen worden, maar bijna niemand heeft zin om daar alles voor opzij te zetten. Toch zijn er mensen die het lukt om elke dag, keer op keer dat te doen wat nodig is om dat olympische doel te behalen. Elke dag weer díe keuzes te maken die passen in het pad naar dat ultieme doel.
Dit is een quote van Mark Spitz, de Amerikaanse zwemkampioen die in 1972 zeven gouden medailles won tijdens de olympische spelen.
Hoe doen die sporters dat?
Een helder beeld van wat je wilt
Er is geen sterkere motivatie dan het doel wat je voor ogen hebt. Dat doel is voor sporters vaak heel helder; winnen. Maar alleen dat woord zal er niet voor zorgen dat ze keer op keer weer tot het uiterste gaan. Dat lukt alleen als je met al je zintuigen een helder beeld creëert van die winst. Sporters zien zichzelf op de hoogste trede van het ereschavot staan. Ze horen het Wilhelmus en de uitzinnige menigte schreeuwt hun naam. Ze voelen de blijdschap en trots alleen al bij de gedachte aan die winst. Ze visualiseren de hele race, elke stap/slag of trap, elke bocht, elke aanmoediging en elke finishlijn. En dat beeld roepen ze keer op keer weer op.
De link met Buteyko
Buteyko is soms net topsport. Je zult iedere dag, totdat je je doel hebt bereikt, de ademhalingsoefeningen moeten doen. Elke dag 4 x 10 minuten om uiteindelijk minder last te hebben van slaapapneu of astma, je minder benauwd te voelen, minder hoofdpijn, buikpijn of andere klachten te ervaren. De oefeningen zijn ook nog eens prettig en ontspannend en sommige zijn goed te combineren met wandelen, fietsen, tv kijken of een boek lezen. Het is slechts een kwestie van doen. Klinkt simpel toch?
Toch lukt het sommige mensen niet om de oefeningen vol te houden. De waan van de dag, druk, druk, druk. Zich niet realiserend dat juist deze drukke levensstijl de klachten in stand houdt. Is de pijn of de last die de klachten met zich meebrengt niet groot genoeg? Of is het lonkend perspectief niet helder?
Ergens vanaf willen, is meestal niet de drijfveer om door te gaan met je training. Een Olympische sporter zegt ook niet “ik wil niet de laatste zijn”. Nee, hij richt zich volledig op dat prachtige beeld van zijn winst.
De wondervraag
Als het de mensen die ik begeleid niet lukt om de oefeningen vol te houden of in te passen in hun te drukke schema, maak ik daarom graag gebruik van de wondervraag. Dat is een visualisatieoefening waarbij je jezelf voorstelt dat je de volgende dag wakker wordt en er is een wonder gebeurd; je hebt je doel bereikt! Met al je zintuigen maak je een beeld van hoe je leven er dan uit ziet. Hoe je je voelt, hoe je lijf eruit ziet, wat je doet, met wie je bent, hoe de omgeving eruit ziet, hoe het ruikt, welke kleuren je ziet, welke emotie er op de voorgrond ligt, enzovoort. Je maakt het beeld zo compleet en gedetailleerd mogelijk.
Aan het einde van de wondervraag-visualisatie schrijf je zo nauwkeurig mogelijk op wat je hebt gezien en ervaren. Of nog beter, maak een collage. Knip uit tijdschriften of van internet plaatjes en woorden die jouw doel verbeelden. Hang die collage ergens op zodat je er elke dag aan wordt herinnerd om die stappen te zetten die jouw dichterbij jouw ultieme doel brengen.
